🍦บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 4🍦 

🥝วันจันทร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2563 🥝

🍉ความรู้ที่ได้รับ🍉

            

     การเรียนการสอนในห้องเรียนวันนี้อาจารย์ให้นักศึกษาได้ร้องเพลงตัวเพลง เช่น เพลงทักษะพื้นฐานและอีกมากมาย หลังจากนั้นอาจารย์ให้นักศึกษากลุ่มที่ 2 ได้ลองสอนกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะ ที่ให้ทำไปในอาทิตย์ที่แล้ว พร้อมคอยให้คำปรึกษาและแนะนะกับนักศึกษาตลอดเวลา และตลอดการสอนของนักศึกษา

                         นอกจากนี้อาจารย์ให้นักศึกษาได้จับกลุ่มและคิดท่าเต้นเพลงที่อาจารย์กำหนด และออกมาเต้นให้เพื่อนดูที่ละกลุ่ม เพื่อให้นักศึกษาได้มีความคิดสร้างสรรค์ในการออกแบบท่าเต้นในแต่ละท่า นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมให้นักศึกษาพูดชื่อตัวเองโดยใส่ท่าต่างๆตามที่อาจารย์กำหนด

🍑รูปภาพและวิดีโอบันทึกกิจกรรม🍑

🍭บรรยากาศการทำกิจกรรม🍭 : กิจกรรมมีความสนุกสนาน นักศึกษาได้ลงมือทำจริงและช่วยกันคิดเกี่ยวกับงาน พื้นที่ในห้องพอได้ทดลองสอนจริงพบว่าพื้นที่ไม่พอในการทำกิจกรรม มียืนติดและเบียดกันบ้างในบางจุด

บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 3🍨 

⛅วันจันทร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2563 ⛅

🌈ความรู้ที่ได้รับ🌈

                 

        การเรียนการสอนวันนี้อาจารญืให้นักศึกษาได้ค้นหาหน่วยการสอนของโรงเรียนที่นักศึกษาได้ไปสังเกตการสอน ว่าหน่วยแต่ละสัปดาห์มีอะไรบ้าง และเขียนลงในกระดาษ A4 พูดคุยเกี่ยวกับการเลือกหน่อยการจัดหน่วยการเรียนการสอนของโณงเรียนนั้นๆ และให้นักศึกษาเขียนแผนการสอนกิจกรรมการเคลื่อนไหวโดยอิงจากแผนการสอนของรุ่นพี่ที่อาจารย์ให้นักศึกษาได้หามาในอาทิตย์ที่แล้ว 

            จากนั้นอาจารย์ให้นักศึกษาจับกลุ่มและแบ่งหน้าที่ในการสอนแผนแต่ละวัน การเคลื่อนไหวในแต่ละกิจกรรม วางแผนการสอน ความเหมาะสมของกิจกรรมว่ากิจกรรมนั้น เหมาะกับจะสอนวันไหน และกิจกรรมต้องสอดคล้องกับเนื้อหา หน่วย ที่เป็นของโรงเรียนกำหนด

                หลังจากเขียนแผนการสอนเสร็จแล้ว อาจารย์ให้นักศึกษาได้ลองสอนในห้องเรียนโดยคอยมีอาจารย์ผู้สอนคอยแนะนำจุดที่นักศึกษาบกพร่องและควรปรับ เพื่อให้นักศึกษาได้นำไปปรับใช้ในการสอนจริง

🧁รูปภาพและวิดีโอบันทึกกิจกรรม🧁

🥑บรรยากาศการทำกิจกรรม🥑 : กิจกรรมมีความสนุกสนาน นักศึกษาได้ลงมือทำจริงและช่วยกันคิดเกี่ยวกับงาน พื้นที่ในห้องพอได้ทดลองสอนจริงพบว่าพื้นที่ไม่พอในการทำกิจกรรม มียืนติดและเบียดกันบ้างในบางจุด

🌱บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 2🌱 

🍂วันจันทร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2563 🍂

🍍ความรู้ที่ได้รับ🍍

            

       🌈  การจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคป🌈

            การจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคป (High Scope) นั้น   เป็นการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการลงมือทำผ่านมุมกิจกรรมที่หลากหลาย ที่มีสื่อและการจัดกิจกรรมที่เหมาะสมกับพัฒนาการของเด็กเป็นตัวช่วย โดยปล่อยให้เด็กเป็นผู้ริเริ่มการเล่นหรือกิจกรรมต่าง ๆ อย่างอิสระด้วยตัวเอง มีพื้นฐานแนวคิดมาจากทฤษฎีของเพียเจท์ (Piage’s Theory) ที่ว่าด้วยการพัฒนาทางสติปัญญา ที่เน้นการเรียนรู้ด้วยการลงมือปฏิบัติ ซึ่งเด็กสามารถสร้างความรู้ได้เองโดยใช้กระบวนการสร้างสรรค์การเรียนรู้ (Constructive process of learning) ผ่านการกระทำของตน และการประเมินผลงานอย่างมีแบบแผน

             ที่มาของการจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปนั้น เริ่มต้นจากการที่ ดร.เดวิด ไวคาร์ท (Dr.David Weikart) ประธานมูลนิธิวิจัยการศึกษาไฮ/สโคป (High Scope Educational Research Foundation) ได้ร่วมทำงานกับคณะวิจัย อาทิเช่น แมรี่ โฮแมน (Mary Hohmann) และ ดร.แลรี่ ชไวฮาร์ต (Dr.Larry Schweinhart) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคป ซึ่งใช้พื้นฐานจากโครงการเพอรี่ พรี สคูล (Perry Preschool Project) ที่มีมาตั้งแต่ ปี พ.ศ.2505 โดยมีจุดมุ่งหมาย เพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสให้มีการศึกษาที่เหมาะสม และประสบความสําเร็จในชีวิต

             ในการศึกษาวิจัยในครั้งนั้น มูลนิธิได้ศึกษาเปรียบเทียบเด็ก 3 กลุ่ม ประกอบด้วยกลุ่มที่ได้รับการสอนจากครูโดยตรง (Direct Instruction) กลุ่มเนอร์สเซอรี่แบบดั้งเดิม (Traditional Nursery) และกลุ่มที่ได้รับประสบการณ์โปรแกรมไฮ/สโคป ซึ่งจากการศึกษาติดตามเด็กเหล่านี้ตั้งแต่ระดับปฐมวัยจนถึงอายุ 29 ปี พบว่ากลุ่มที่เรียนด้วยโปรแกรมไฮ/สโคปนั้น มีปัญหาพฤติกรรมทางสังคม-อารมณ์ เช่น การถูกจับข้อหาลักขโมย ทำร้ายผู้อื่น บกพร่องทางอารมณ์ และล้มเหลวในชีวิตน้อยกว่าอีก 2 กลุ่มขั้นต้น จึงอนุมานได้ว่า โปรแกรมนี้มีผลดีต่อการเรียนรู้ของเด็กและการเติบโตของเขาในอนาคต

         🥬หัวใจของไฮ/สโคป🥬

             หลักปฏิบัติสำคัญที่ถือเป็นหัวใจของการจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปนั้น  ประกอบด้วยกระบวนการ 3 กระบวนการ อันได้แก่

             1. การวางแผน (Plan) เป็นการให้เด็กกำหนดแนวทางการปฏิบัติ หรือการดำเนินงานตามงานที่ได้รับมอบหมายหรือตามสิ่งที่ตัวเองสนใจ โดยคุณครูจะต้องเปิดโอกาสให้เด็กสนทนากับครู หรือสนทนาระหว่างเพื่อนด้วยกัน เพื่อวางแผนการทำงานอย่างเหมาะสม ว่าจะทำอะไร อย่างไร การวางแผนกิจกรรมนี้เด็กต้องมีโอกาสเลือกและตัดสินใจ ซึ่งอาจจะบันทึกด้วยภาพหรือสัญลักษณ์ประจำตัวเด็กหรือบอกให้ครูช่วยบันทึกก็ได้ ซึ่งกระบวนการนี้จะช่วยส่งเสริมความรู้สึกเชื่อมั่นในตนเองของเด็กและความรู้สึกในการควบคุมตนเอง ทําให้เด็กสนใจในกิจกรรมที่ตนเองได้วางแผนไว้

             2. การปฏิบัติ (Do) คือ การให้เด็กลงมือทำกิจกรรมตามแผนที่วางไว้อย่างอิสระตามเวลาที่กำหนด โดยเน้นให้เด็กได้ช่วยกันคิด ทดลองและแก้ปัญหาร่วมกันอย่างมีจุดมุ่งหมาย ได้เรียนรู้ตามประสบการณ์ ค้นพบความคิดใหม่ๆ โดยคุณครูจะทำหน้าที่เป็นผู้ชี้แนะและให้คำแนะนำ มากกว่าจะลงไปจัดการด้วยตัวเอง การทบทวน

            3. (Review) คือกระบวนการที่ให้เด็กสะท้อนผลงานของตัวเองที่ได้ลงมือทำผ่านการพูดคุยหรือแสดงผลต่างๆ เพื่อทบทวนว่าตนเองนั้นได้ปฏิบัติงานตามแผนที่ได้วางไว้หรือไม่ มีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้เด็กได้เชื่อมโยงแผนการปฏิบัติงานกับผลงานที่ทำ รวมถึงการเล่าประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ได้ลงมือทำด้วยตนเอง

🍄องค์ประกอบของการเรียนรู้แบบไฮ/สโคป🍄

             องค์ประกอบของการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปที่นับว่าเป็นจุดเด่นของการจัดการเรียนรู้รูปแบบนี้ และทำให้เป็นรูปแบบการเรียนรู้นี้แตกต่างจากแนวการจัดการเรียนรู้รูปแบบอื่น ๆ นั้น จำเป็นจะต้องมีองค์ประกอบที่ต้องคำนึงถึง 6 องค์ประกอบด้วยกัน จึงจะทำให้การจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปประสบความสำเร็จและมีประสิทธิภาพ ซึ่งองค์ประกอบทั้ง 6 ข้อ มีดังนี้

             1. เปิดโอกาสให้เด็กเป็นผู้ริเริ่มในการเลือกและตัดสินใจทำกิจกรรมและใช้เครื่องมือต่างๆตามความสนใจของตัวเอง ซึ่งจะทำให้เด็กเกิดการเรียนรู้มากกว่าได้รับการบอกต่อความรู้จากผู้ใหญ่

             2. จัดเตรียม สื่อและวัสดุอุปกรณ์ ในห้องเรียนให้มีความหลากหลาย และเหมาะสมกับอายุของเด็ก เพื่อให้เด็กมีโอกาสเลือกวัสดุอุปกรณ์อย่างอิสระ และควรมีการจัดเก็บอย่างเหมาะสม เพื่อให้ง่ายต่อการใช้งานของเด็ก ซึ่งองค์ประกอบนี้ช่วยให้เด็กรู้จักการเชื่อมโยงการกระทำต่าง ๆ การเรียนรู้ในเรื่องของความสัมพันธ์ และมีโอกาส ในการแก้ปัญหามากขึ้น

             3. พื้นที่และเวลาในห้องเรียนแบบไฮ/สโคป ต้องมีพื้นที่เพียงพอต่อการทำกิจกรรมของเด็ก ทั้งการทำกิจกรรมคนเดียวและการทำกิจกรรมเป็นกลุ่ม รวมถึงมีการจัดมุมประสบการณ์ต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมให้เด็กได้เรียนรู้ผ่านการเล่น ผ่านบทบาทสมมุติในมุมประสบการณ์ต่าง ๆ และควรจัดสรรเวลาในการดำเนินกิจกรรมในแต่ละวันให้เพียงพอ โดยไม่มากหรือน้อยเกินไป ซึ่งจะช่วยให้เด็กรู้จักการรักษาเวลาอีกด้วย

             4. เน้นให้เด็กใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ในการเรียนรู้ เพื่อให้เด็กคุ้นเคยกับวัตถุและนำไปสู่การเรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ และความเกี่ยวข้องของวัตถุนั้นได้ด้วยตัวเอง

             5. ภาษาจากเด็ก เป็นสิ่งที่เด็กสะท้อนประสบการณ์และความเข้าใจของเด็กออกมาเป็นคำพูด ซึ่งเด็กมักจะเล่าว่าตนเอง กําลังทําอะไร หรือทําอะไรไปแล้วในแต่ละวัน เมื่อเด็กมีอิสระในการใช้ภาษาเพื่อสื่อความคิด เด็กจะรู้จักรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น และมีความเชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น

             6. ครูคือผู้สนับสนุนและชี้แนะ ซึ่งครูในรูปแบบของการจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปนั้น จะต้องเป็นบุคคลที่คอยรับฟังและส่งเสริมให้เด็กคิด ทําสิ่งต่างๆ ด้วยตนเอง และเป็นผู้สร้างสรรค์ห้องเรียนเพื่อให้เด็กได้พบกับประสบการณ์สําคัญมากมาย ในชิวตประจำวันอย่างเป็นธรรมชาติ

            การจัดการเรียนรู้แบบ ไฮ/สโคป (High Scope) นั้น ถือเป็นแนวการจัดการเรียนรู้สำหรับเด็ก โดยเฉพาะในเด็กปฐมวัย ซึ่งเป็นแนวทางที่น่าสนใจมากแนวทางหนึ่ง และในปัจจุบันกำลังได้รับความสนใจจากสำนักงานการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการในการเผยแพร่แนวการจัดการเรียนรู้รูปแบบนี้ โดยเห็นได้จากมีโครงการนำแนวการจัดการเรียนรู้แบบไฮ/สโคปนี้ ไปนำร่องพัฒนาห้องเรียนอนุบาลใน 82 โรงเรียนทั่วประเทศ เพื่อให้เป็นโรงเรียนต้นแบบก่อนขยายสู่โรงเรียนอนุบาลอื่น ๆ

             นวัตกรรมจัดการศึกษาปฐมวัยตามแนวคิดไฮ/สโคปนั้น นับได้ว่าเป็นรูปแบบหนึ่งที่ตอบโจทย์ของการจัดการศึกษาที่มีที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งเป็นการเรียนรู้แบบ Active Participatory Learning คือ การให้เด็กมีประสบการณ์ตรงกับคน สิ่งของ เหตุการณ์ และความคิด ซึ่งนับว่าเป็นทักษะที่สำคัญในโลกยุคสมัยนี้เป็นอย่างยิ่ง

                

                หลังจากนั้นอาจารย์ให้นักศึกษาที่ไปสังเกตการสวอนที่โรงเรียนแต่ละโรงเรียนลุกขึ้นนำเสนอเกี่ยวกับการเรียนการสอนของโรงเรียนนั้นๆ และได้แนะนำเทคนิกวิธีการสอนรูปแบบต่างๆให้กับนักศึกษาได้นำไปใช้และแก้ไขข้อบกพร่องของตนเอง อาจารย์ได้แนะนำเพลงเป็นเพลงของ ศาสตราจารย์ อำไพ สุจริตกุล อาจารย์จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีเนื้อเพลงดังนี้

                 1. มือกุมกัน แล้วก็ยืนตรงๆ (ซ้ำ) ยืนหนอ ยืนหนอ ยืนหนอ ยืนตรง

                   2.นั่งขัดสมาทให้ดี สองมือวางทับกันทันที หลับตาตั้งตัวตรงซิ ตั้งสติให้ดี

                      ภาวนาในใจ พุทโธ พุทโธ พุทโธ

                และหลังจากได้แนะนำเพลงเรียบร้อยแล้วอาจารย์ให้นักศึกษาเขียนมายแมพเกี่ยวกับแผนการเคลื่อนไหว ว่ากิจกรรมการเคลื่อนไหวนั้นมีลักษณะและรูปแบบอย่างไรบ้าง จับกลุ่มตามโรงเรียนที่ไปสังเกต และหลังจากนั้นอาจารย์ได้สรุปกิจกรรมแผนการเคลื่อนไหวและจังหวะให้นักศึกษาได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น และสั่งงานให้นักศึกษาหาแผนการสอนของรุ่นพี่และนำมาศึกษาเพื่อมาเรียนการเขียนแผนในครั้งต่อไป

                                            

🌰รูปภาพกิจกรรม🌰

🧀บรรยากาศการทำกิจกรรม🧀 : กิจกรรมมีความสนุกสนาน นักศึกษาได้ลงมือทำจริงและช่วยกันคิดเกี่ยวกับงาน พื้นที่ในห้องมีเพียงพอในการทำกิจกรรม

🍐บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 1🍐

🍊วันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2563 🍊

🍋ความรู้ที่ได้รับ🍋

                    

        การเรียนการสอนวันนี้อาจารย์ให้นักศึกษาทำบล็อก และหาวิจัย บทความที่มีความเกี่ยวข้องกับวิชานี้ ใส่ส่วนประกอบต่างๆในบล็อกให้ครบตามที่อาจารย์กำหนด และส่งในอาทิตย์ถัดไป

          

🍓สรุปบทความ🍓

            เริ่มมาจากกระแสการปฏิรูปการศึกษาที่ได้เน้นย้ำความสำคัญของการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาคนไทยให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งด้านร่างกาย อารมณ์ สังคม และสติปัญญา มีความรู้ คุณธรรม จริยธรรม และมีวัฒนธรรมในการดำรงชีวิต สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข ภายใต้คำจำกัดความว่าเก่ง ดี มีสุข ทำให้เกิดการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญในการเรียนรู้ สมองของมนุษย์นั้นเริ่มต้นพัฒนามาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ และจะพัฒนาอยู่ตลอดเวลา แต่ช่วงที่มีความสำคัญและมีการพัฒนาได้อย่างรวดเร็วที่สุดคือช่วง 4 ปีแรกของชีวิต สมองจะพัฒนาได้ถึง 50 % ในช่วง 4-8 ปีจะพัฒนาได้อีก 30%  และจะพัฒนาอีก  20% ในช่วงต่อมา แสดงให้เห็นว่าในช่วงปฐมวัยนั้นเป็นช่วงแห่งการพัฒนาอย่างแท้จริง สอดคล้องกับเด็กปฐมวัย เป็นเด็กที่มีอายุตั้งแต่แรกเกิดถึง 6 ปีบริบูรณ์ การอบรมและเลี้ยงดูแก่เด็กปฐมวัยมีความสำคัญอย่างมาก เนื่องจากเด็กวัยนี้ต้องการการเรียนรู้ในสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัว ผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 ด้าน จากบิดา มารดา คนรอบข้างและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจะส่งผลให้เกิดพัฒนาการที่เป็นรากฐานของ บุคลิกภาพ อุปนิสัย และการเจริญเติบโตทั้งทางร่างกายและจิตใจ สมอง สติปัญญา ความสามารถ เพราะเด็กในช่วงตั้งแต่ปฏิสนธิในครรภ์แม่จนถึง 4 ปี ระบบประสาทและสมองจะเจริญเติบโตในอัตราสูงสุด (ประมาณ 80 % ของผู้ใหญ่) การอบรมปลูกฝังสร้างเสริมพัฒนาการทุกด้านให้แก่เด็กปฐมวัยได้เจริญเติบโตเต็มศักยภาพในช่วงอายุนี้ จะเป็นรากฐานที่ดีจะให้เขาเติบโตเป็นเยาวชนและพลเมืองที่ดี เฉลียวฉลาด คิดเป็น ทำเป็น และมีความสุข เด็กปฐมวัยจะมีชีวิตรอดและเติบโตได้ก็ด้วยการพึ่งพาพ่อแม่ และผู้ใหญ่ที่ช่วยเลี้ยงดู ปกป้องจากอันตราย หากผู้ใหญ่ให้ความรักเอาใจใส่ใกล้ชิด อบรมเลี้ยงดูโดยเข้าใจเด็กพร้อมจะตอบสนองความต้องการพื้นฐานที่เปลี่ยนไปตามวัยได้อย่างเหมาะสมให้สมดุลย์กันทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สติปัญญา และสังคมแล้ว เด็กจะเติบโตแข็งแรงแจ่มใส มีความมั่นคงทางใจ รู้ภาษา ใฝ่รู้ และใฝ่ดี พร้อมที่จะพัฒนาตนเองในขั้นต่อไป ให้เป็นคนเก่งและคนดีอยู่ในสังคมได้อย่างเป็นสุขและมีประโยชน์ 

🥑สรุปวิจัย🥑

            การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์  1) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมอง เป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัย 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัยก่อน และหลังการใช้รูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมอง เป็นฐาน 3) เพื่อวัดเจตคติต่อการปฏิบัติกิจกรรมของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐานกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นเด็กปฐมวัยชาย หญิง อายุระหวาง 5-6 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2557 ของโรงเรียนวัดระเบาะไผ อําเภอศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรี ซึ่งได้จากการสุ่มอยางเจาะจง จํานวน 35 คน ได้รับการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัย ใช้เวลาในการทดลอง 8 สัปดาห์ ๆ ละ 5 วัน ๆละ 20 นาที รวมทั้งสิ้น 40 ครั้ง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานโดยผู้เชี่ยวชาญคู่มือ การใช้รูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานแผนการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐานแบบทดสอบทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัยและแบบวัดเจตคติของเด็กปฐมวัยที่มีต่อรูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน 

        ผลการวิจัยรูปแบบการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัย ประกอบด้วย 6 ขั้นตอนคือ 

                            1) ขั้นสร้างความสนใจ 

                            2) ขั้นวางแผน 

                            3) ขั้นปฏิบัติกิจกรรม 

                            4) ขั้นทบทวน 

                            5) ขั้นนําเสนอ 

                            6) ขั้นประเมินผลการเรียนรู้  

           มีความเหมาะสมมากทุกด้าน โดยทุกประเด็นมีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมระหวาง 3.75-4.25 เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานมีทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ หลังเรียนสูงกวาก่อนเรียน อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .01 เจตคติของเด็กปฐมวัยที่มีต่อการจัดประสบการณ์การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานอยูในระดับดี